Hüznün Rengidir Gözlerin
Yazın ortasındayım, gökyüzü buz kesmiş
Dışarıda begonvil kokuları geliyor
Perdenin altından geçip çarpıyorlar duvarlarıma
Avluda sensizlik fethetmiş bütün kalelerimi
Penceremin pervazlarına iliştirdiğim soluk resimlerin
Yokluğunun acı tadı kaplıyor akşam vakti
Azlar çok olmuş, taşmış özlemle her bir yere
Hüznün rengidir gözlerin sen bir bilebilsen
Bu akşam İstanbul’da yağmur var, birazdan çıkarım
Yağmur vurunca yüzüme, gülüşünü hatırlarım tebessümle
Gri bulutları boyamak isterim pastel renkler hevesiyle
Ve dönüp sıcak bir çay içip, dalarım gözlerinin rengine…