Hiç
Senle olan geçmişin izleri duruyor evin her yerinde
Bütün duvarlar renksiz, sokaklar kurban edilmiş sessizliğe
Ben gözlerimi hayalinle yüksek yerlere diktiğimde
Başım dönüyor düşüyorum çamurlu yerlere
Bu nasıl bir hiçlikmiş, ömrümün son düzlüğünde
Gelmeyeceklerin isimlerini boşuna dert ettim yüreğime
Bu nasıl bir sevdaymış, yalnızlığın en dibinde
Sevmeyeceklerin kokularını boşuna çektim içime, içime…
2001 Mart…