Bir Umudu Olmalı
Bir umudu olmalı insanın, yanından ayırmayacağı
Karanlık zebanileri kol gezdiğinde şehirlerde
Gözlerindeki alev bir mum gibi söndüğünde
Ve ayaklarının dermanı kalmayıp, bir adım bile gidemediğinde
Yarına sakladığı o umut çıkmalı meydana
Bir umudu olmalı insanın, baş tacı edeceği
Evren matem havasına dönüştüğünde
Savaş meydanlarında esir düşüp, sürgüne gittiğinde
Hüzne gebe kaldığın günlerin acısını hissettiğinde
Kalkıp dik durmalı yanan ateşin karşısında
Bir umudu olmalı insanın, elini hiç bırakmayacağı
Yörük atlarına binip, perişan halinle uzaklaştığında
Yelesinde sabahladığın atların yorduğu dağ başlarında
Savrulan alevlerin, yaktığı şehirlerde durakladığında
Bir meşale yakmalı memleket için karanlıklara
Bir umudu olmalı insanın, yüreğinde taşıyacağı
Günah çöktüğünde şehrine ve depremler geldiğinde
Göçük altlarında bir başına kaldığında ve sessizlik içinde
Bağırmaların duyulmadığında, umut tükenip gittiğinde
Bir ses gelmeli, onlarca metre ilerisinden korkma diyebilmeli…
Haziran 2018